Veghə i Cuollə chə ièvənə də patrəmə
è mò purə è mmé.
L ‘uocchijə miejə trisctə də malinquəniǰə
ne vó scègnə balə pi hianghə.
Comə pətèssə chémbà senzə?
Comə pətèssə è nə rəvədèrlə chiù?
Mə vennə è mméndə tuttə i məgrandə…..
chi u sà chə sctrazijə è léssá à terrə seijə
senzə sèpè sə cə pò èrrəmənì maijə.
No, , ngə rəscèssə!
E lorə cə l’annə ləvatə
l’annə ləvatə tuttə
trannə a dignità è l’orgoijə də
rəchəmənzà ləndanə.
Annə vəssutə a chiù bellə favələ du munnə, quèllə du ‘Picquələ Principə’,
senzə pətè fà èmmen ell’utəm du tərmiendə.
Maurinos72
segue in italiano, inglese e francese
Poetica del migrante
Guardo le colline che appartenevano a mio padre
e ora anche a me.
Il mio sguardo languido non vuole scivolar via lungo quei fianchi.
Come potrei vivere senza?
Come potrei non rivederle?
Mi vengono in mente tutti quei migranti…
chissà che strazio lasciare la propria Terra
senza sapere se ci potrai mai tornare.
No, non ci riuscirei!
A loro gliel’hanno portata via,
gli hanno tolto tutto,
tranne la dignità e l’orgoglio di ricominciare lontano.
Hanno vissuto la più bella favola al mondo,
quella de ‘Il Piccolo Principe’,
senza potersi sottrarre al suo struggente finale.
Migrant poetry
I look at the hills that belonged to my dad
and now to me too.
My languid look doesn’t want to slip away alone those hips.
How could I live without it?
How could I not see them again?
Come back in my mind all those migrants…
who knows what a torment it is to leave your Land
without knowing if you will ever be able to come back.
No, I couldn’t!
They took it away from him,
they took everything away from him,
except his dignity and pride in starting far again.
They lived the most beautiful story on the world,
that of ‘The Little Prince’,
without being able to escape its poignant end.
Poeme de migrant
Je regarde les collines qui appartenaient à mon père
et maintenant moi aussi.
Mon regard languissant ne veut pas glisser le long de ces flancs.
Comment pourrais-je vivre sans?
Comment ne pas les revoir ?
Je pense à tous ces migrants…
qui sait quel calvaire quitter sa propre terre
sans savoir si tu pourras y retourner.
Non, je ne peux pas !
Ils la lui ont enlevée,
ils lui ont tout pris,
sauf la dignité et l’orgueil de recommencer loin.
Ils ont vécu le plus beau conte du monde,
celle du Petit Prince,
sans pouvoir échapper à son final déchirant.
Maurinos72
Nessun commento